Güle Anlattım Seni

Gul e anlattım seni..

Onun adı duyulunca akla gelir kanayan kırmızı güller...

Onsuzluğu sitem eder eller, durmaz aglar gözler..

O yurekte yer alınca durur zaman, gecmez günler...
Onun adıdır kırmızı gül...

Ve bir kırmızı gül ki durmaz onu anlatır...

Muhammed (s.a.v) diyerek etrafa kokusun yaylatır...

Ve bir zaman ve bu zaman ve ahir zaman...

Asude dillerden dökülen sadece off aman...

Sensizlik ne zor, ne harap, ne yaman...

Görme vakti gelmez mi ey yuzu nurzade...

Hasretler ummanında ordan oraya savrulan bir beden...

Gözleri kan canağını anlatan var bir figan eden...

Bugunlerin sarhoşluğu çöker oldu artık toz duman üstüm...

Ben kimseye değil sitem edercesine kendime küstüm.
Görme vakti gelmez mi ey siması beyzade...

Aşkların yangını gonullerin yorgunu dillerin hecesi...

Seni görmeyenin olmaz mı gunduzleri gecesi...

Gül e anlattım seni agladım yalnız kaldım odamda...

Gözumden yaş geldi tuttum kendimi düştü bir damla...

Dönmeyenler kervanı bekler beni ve ben giderim...

Seni sensiz andım ama ben sensiz niğderim...

Giderken elimde bir hazirandan kalma kırmızı gül...

Ne kadar feryat ettimsede oldum bir dertli bülbül...

Ve secden aglar...