bir gün menzile zahiri anlamda aklı gidip gelen bir hasta gelmiş,gavs hazretlerine sultanım demiş,benim bir hastalığım var aklım gidip geliyor,aklımın gittiği bir anda ölüp,imansız gitmekten çok korkuyorum buyurmuş.....
gavs hazretleri de duacıyız kurban demiş.bunu duyan sofi gacur gucur etmiş ya demiş duacıyız dedi başka bişey demedi demiş kendi kendine
neyse,aradan bir ay geçmiş yada geçmemiş ,bu sofi yine köye gitmiş,ya demiş,sultan hazretlerinin binlerce sofisi var beni nerden tanıyacak diye içinden geçirip,yine huzura çıkmış ve durumunu anlatmış..gavs hazretleride duacıyız kurban buyurmuş,,sofinin yine kalbi tatmin olmamış.
bir daha gitmiş köye yine anlatmış durumunu,gavs hazretleri biraz kızmış,ve kurban duacıyız dediysek duacıyız buyurmuş,biz senin sekerat anındaa ruhun arşı alaya da yükselse oradan alır geliriz ve imanına sahip çıkarız buyurmuş.sofi yaptığından pişman olmuş...