Allah'ın izniyle nasip oldu tövbe aldık inş.ama hiç mürşidimizi de görmemiştim.vakıfta sürekli diyorlar ki kafile tarihleri belli oldu.gidecekler ismini yazdırsın. benim gönlüm buruk tabi.etraftaki ler başta ailemde kimse bilmiyor mürşid nedir mürşidden maksad nedir bilinmiyor. gönlüm suskun beni gönderen olmaz ki dedim kendi kendime. vekilimize beni tanıttılar. dedi ki gel menzilede gidelim seninle . dedim eşim göndermez ki. yok dedi öyle deme kalpten iste dua et dedi
ım senin dostuna gitmek onu görmek istiyorum nasip et
ım de dedi.rabbimin izniyle gavsım öyle bir himmet etti ki anlatamam. o gece hz rabia yı izliyorum.içimdeki hasretle hem ağlıyorum hem izliyorum.sonra namaz kıldım inş.kıldım ama gözümdeki yaşlar dinmek bilmedi. film bitmeden eşimde işten geldi normalde seyretmez öyle filmleri falan. dedim ki değiştirme hz rabia var. sesini çıkarmadi izledi benimle. ben hala ağlıyorum demiyor da neden ağlıyorsun.öyle bir an olduki kendimi eşimin ayaklarına kapanmış buldum.
rızası için beni de gönder dedim. dedi nereye,dedim adıyamana menzile,bende istiyorum.seni ailene göndermiycem de razıyım dedim ama ne olur gönder beni,senden parada istemiyorum ben yüzüklerimi satar giderim yalvarıyorum sana dedim :)gavsımın himmeti işte tamam dedi.o büyük gün geldi.menzil yolu uzadıkça uzadı.vardık elhamdülillah.akşam namazından sonra gavsımı sadece bi anda geçerken görebilmek nasip oldu.diğerlerinde göremedik sadece yatsıdan sonra adapları yapıp sabah namazına erkenden kalktık. koşarak gittim gavsımı görücem ya inş.bir kalabalık ki sormayın mahşer yeri sanki.bi kaç sıra arkadada olsa hemen oturdum rabıta yapıyorum kalbim yerinden çıkacak gibi.bütün saflar beş dk içinde doldu. bir sessizlik çöktü her yerde.sadece o mübarek elleriyle kapının kilidini açış sesi aklımda şık şık sanki bir ay doğdu kapıda attığı her adım edep duruşu yürüyüşü bakışı anlatılacak gibi değil. bütün herkesin dilinde" la ilahe illallah muhammeden resulullah"